De run op goud door nationale overheden is begonnen. België is van plan om zijn goud te laten repatriëren meldde de Nationale Bank van België vorige week. Het terug naar huis halen van eigen goud dat gestockeerd is bij centrale banken in het buitenland is aan het escaleren. Verschillende landen gingen België al voor en er gaan stemmen op in andere landen om hetzelfde te doen.
- Duitsland is al enkele jaren bezig zijn goud terug te halen vanuit de Federal Reserve Bank of New York of de nationale bank van Amerika.
- Nederland is er heimelijk in geslaagd om 122 ton goud terug naar Nederland te halen.
- In Frankrijk gaan er ook stemmen op om zijn goud te repatriëren.
- Oostenrijk overweegt ook om zijn goud te repatriëren dat nu nog gestockeerd is in de Bank of England.
Strijd om het échte geld is begonnen
België is met Brussel de hoofdzetel en het symbool van de Europese unie. Daarom is het zo frappant dat zij als symbool van de unie ook overgaan met het repatriëren van goud. Het is onwaarschijnlijk waarom zij zichzelf in een lastig parket willen brengen om 141 ton goud naar huis te verschepen.
Dit goud vertegenwoordigt tenslotte maar een waarde van $5 miljard. Dat bedrag staat in schril contrast met het geld dat omgaat in overheidsobligaties die landen van elkaar in hun bezit hebben.
België wil wel een veelvoud van dit eerder kleine bedrag aan Amerika in bewaring geven in ruil voor schatkistcertificaten. Maar $5 miljard in goud is blijkbaar toch een groot probleem. Waarom zo moeilijk doen om $5 miljard? Heeft dit met vertrouwen te maken om het echte geld?
Een zekerheid is dat er tijdens de crisis van 2008 electronische bankruns geweest zijn op de commerciële banken wereldwijd. Het financiële systeem heeft op het randje van de afgrond gestaan, volgens sommige zelfs op enkele uren.
Dit is ook de reden waarom er zoveel failliet zijn gegaan en andere gered moesten worden door de nationale overheden. Deze bankruns zijn angstvallig stilgehouden maar ze zijn er zeker geweest. Het financiële systeem dat gebaseerd is op vertrouwen moest kost wat kost in stand gehouden worden.
De vergelijking is wel frappant. Centrale banken doen er alles aan om het vertrouwen in fudicair of papiergeld kost wat kost in ere te houden voor de deposito houder. Hun eigen gedragingen of hun handelen ten opzichte van elkaar met goud in de hoofdrol weerspiegelt echter niets anders dan wantrouwen.
Lees verder via Stop de bankiers.
